MEN WORDT NIET VERLICHT DOOR ZICH LICHTFIGUREN VOOR TE STELLEN, MAAR DOOR DE DUISTERNIS BEWUST TE MAKEN.
Carl Jung
Hoe verhoudt dit zich tot yoga?
Yoga is zelfrealisatie, het brengt de eenheid terug in je wezen. Het is mijn ultieme tool. We worden heel geboren en als ik heel zeg, bedoel ik dat we lichaam / geest en hart niet scheiden. We verwarren ons nog niet omdat het Ego en de Schaduw nog niet in de schijnwerpers zijn gestapt. Dan defragmenteren we, splitsen we ons in twee helften en raken in de war in ons hoofd. We behandelen het fysieke deel als een object, we behandelen de geest als waarheid en het hart waarvan we niet echt weten wat we ermee moeten doen. In het beste geval interpreteren we het hart door de geest.
We creëren ideeën over wie we zijn. We identificeren ons met deze of gene eigenschap en we doen dit afhankelijk van veel dingen om ons heen. Alles dat aan die eigenschap zou twijfelen, zal dan opzij worden geschoven, de duisternis in worden geduwd.
Als we ons aan een oefening wijden, als we ons eraan committeren door regelmatig te worden, beginnen we de stukjes van de puzzel weer bij elkaar te brengen.
Bewustzijn creëren, eerst fysiek, door intiemer te worden met het lichaam. In de praktijk reacties opmerken in poses. Met een dagelijkse praktijk beginnen we begripsvermogen te ontwikkelen. We verbinden punten die we niet eerder zagen. Wat er echt aan de hand is, is dat je jezelf begint te voelen.
Simpel gezegd, we leven in een universum van contrast. Om licht te zien, moet je duisternis en vice versa hebben ervaren. Dus een dagelijkse oefening brengt een contrast van energetische stroom in je ervaring. Elke dag dat we onze routine beginnen, dat we op de mat stappen, dat we ons in onze meditatie plaatsen, merken we de veranderingen op. We vergelijken met de dag ervoor. Hier beginnen we al punten te verbinden. We merken hoe onze slaap- en voedingsgewoonten ons in de praktijk beïnvloeden. We merken hoe goed we ons soms kunnen voelen en ook het contrast. We willen niet de vermoeidheid voelen waaraan we de hele tijd gewend zijn geraakt, de mistige geest en geïrriteerde gedachten. We proberen altijd die hoge vibratie te voelen en dit is wanneer we beginnen met het selecteren van de gewoonten waardoor we ons zo voelen. Omdat we ervaring moeten hebben om toegang te krijgen tot de kennis, moeten we doen om te begrijpen,
Wanneer we dat DING, bewustzijn creëren, die helderheid krijgen, is het fysieke lichaam slechts het begin. Ons idee van wie we zijn is beperkt tot de binnenkant van de huid, maar we zijn ons bewust van de invloed die de ‘binnenkant van de huid’ heeft op andere wezens en dingen die we aanraken. Gemakkelijk bewezen; houd een ijsblokje in je gesloten hand en zowel je hand als het ijs worden aangetast.
Dus na enige tijd breidt die helderheid zich uit tot buiten onszelf. Sterker nog, hoe meer je de manieren van je geest leert kennen, hoe meer je de gedachten van anderen ziet. Je wordt gevoeliger voor zaken als eerlijk spreken of liegen. Je voelt je over het algemeen beter en opeens koppel je dat goede gevoel aan jezelf en minder aan externe dingen, zodat je meer tevreden bent met jezelf, net zoals je bent.
En dus begin je te informeren naar de gedachten in je hoofd, de acties die je onderneemt en hoe je over mensen denkt. Want als je je goed voelt in het lichaam door binnenin ruimte te creëren, spanningen te versterken en los te laten, creëer je ook ruimte in je hoofd. Het verhoogde bewustzijn betreft dan ook je gedachten en gevoelens. Dit is waar we vaak geruime tijd stoppen. We ontwikkelen theorieën over waarom we die dingen denken en voelen wat we voelen. We zouden zelfs behoorlijk kunnen verdwalen, ineens begrijpen we het niet meer. We weten niet wie we zijn. We kunnen er ongerust over worden omdat het niet meer een gemakkelijke rit lijkt.
“De schaduw is een moreel probleem dat de hele ego-persoonlijkheid uitdaagt, want niemand kan zich bewust worden van de schaduw zonder aanzienlijke morele inspanningen. Om je er bewust van te worden, moet je de donkere aspecten van de persoonlijkheid herkennen als aanwezig en echt. Deze daad is de essentiële voorwaarde voor elke vorm van zelfkennis.“
Carl Jung
Alles wat we doen, heeft een bron. Onze voorkeuren en antipathieën, zeer gehecht of volledig afstandelijk, perfecte sociale vaardigheden of sociaal onhandig. Alles is ontwikkeld als een coping- (of verdedigings) mechanisme van meest aanpasbare, zoals humor tot zelfdestructieve patronen zoals ontkenning en onderdrukking. Een van de grootste problemen bij het erkennen van onze mechanismen als zodanig houdt verband met schaamte. We zouden kunnen zeggen dat therapie niet meer wordt gezien als voor ‘gekke mensen’, maar we zullen niet accepteren dat we gedrag ontwikkelen om niet te laten zien wat er in onze schaduw wordt geduwd.
In religie wordt de schaduw gezien als een vreemde entiteit, de duivel en Jung zegt een eenheid te vormen met de schaduw. Word je eigen exorcist.
De schaduw is de deur naar onze persoonlijkheid. Er is geen toegang tot onze innerlijke wereld zonder langs de schaduw te gaan.
Waarom we onze eigenschappen op anderen projecteren: als je kunt leren om een ​​eigenschap te zien die je in jezelf hebt verdrongen, in iemand anders, dan kun je leren ervan te houden en daarom opnieuw voor jezelf te integreren. Dit is waarom het voor ons zo duidelijk kan zijn als we naar iemand anders kijken, maar zo moeilijk om te zien hoe we zo zijn. De blinde vlekken die we over onszelf hebben, zijn te wijten aan onze schaduw. We bevinden ons steeds in dezelfde situaties, ontmoeten dezelfde soort mensen en trekken dezelfde dingen aan en alles komt van de schaduw die probeert te re-integreren. Dus leer alles wat er gebeurt te zien als een ander stukje van de puzzel, een nieuwe kennis die als een zegen komt (misschien in vermomming) omdat het je begrip helderder maakt. Doe het werk. Stop met wegduwen wat niet handig lijkt. Stop met anderen de schuld te geven en jezelf te bezitten. Gebreken en perfecties.