Wie spreekt er en wie of wat luistert wanneer we bidden?
In mijn jeugd werd ik voor het eerst blootgesteld aan gebed binnen een katholieke traditie. Zoals de predikant de gemeente zou leiden in een groepsgebed, werden we onderwezen in de taal van het gebed vanuit een dualistisch perspectief – sprekend tot een verre, almachtige godheid. We moesten allemaal leren bidden door dit voorbeeld. Ik herinner me dat hij God alomtegenwoordig noemde, maar ik kon dat concept niet echt correleren met de taal die in het gebed wordt gebruikt. Was alomtegenwoordigheid zoiets als de kerstman, wetende of je ‘stout of aardig’ bent geweest? Was het een soort Cosmic Big Brother die ons allemaal in de gaten hield? Het voelde niet goed. Ook dat God als een mannelijk figuur werd beschouwen.
Ik herinner me destijds niet dat ik de vorm en de taal die bij deze gebedsmethode werd gebruikt, in twijfel trok. Maar al snel begon ik de onderliggende boodschap van scheiding van het Goddelijke in twijfel te trekken. Iedereen vond mij vrij lastig. Ik was niet in staat om volledig te identificeren wat het probleem was, maar ik werd me steeds meer bewust van een gevoel van innerlijke verbinding in mezelf naar iets oer, universeels en onmiskenbaar.
Jaren later werd ik aangetrokken door de Sjamanisme en beoefening van Kundalini Yoga, die me een krachtige verbinding gaf met diezelfde universele eenheid van allemaal. Ik had een methodologie gevonden om een deur van ervaring te openen die mijn eigen vroege vermoedens bevestigde dat de alomtegenwoordigheid die ik had willen begrijpen eigenlijk de verbondenheid van alle dingen was. Door de leer van Kundalini Yoga te bestuderen, werd ik tot de woorden van Guru Nanak, gebracht. Ik begreep zijn woorden “Ek ong kar” (het universum is één schepping waarbij alle dingen deel uitmaken van die ene), ik had bevestiging van mijn eigen ontwaken tot de eenheid van alles en iedereen. Met de jaren werd mijn steeds meer duidelijk, dat alles wat we nodig hebben is binnen onszelf en doorverbinding met onszelf kunnen we de Goddelijke vinden.
‘Jullie proberen allemaal God te vinden. Je hebt een ziel. Je hebt er geen relaties mee. Waar ga je God vinden? God is in jou. God en ik en ik en God zijn één. Er is geen dualiteit. De dag dat God je zal verlaten, zal de ziel weg zijn … ”
– Y. B.
Dit concept van Eenheid is in wezen een niet-dualistisch perspectief dat elke scheiding tussen het Goddelijke en het andere ontkent. In feite ontkent het zelfs het idee dat er iets is dat los staat van al het andere. Hierin ligt het besef dat als er iets is dat we als goddelijk herkennen, alles goddelijk is – dat jij en ik, en elke rots, elk atoom, allemaal deel uitmaken van de eenheid van het universum. Alles en iedereen is als een druppel oceaanwater dat even als een druppel blijft hangen voordat het terugkeert in de homogene eenheid van de oceaan. Als we het woord God willen gebruiken, dan is God in een niet-dualistisch perspectief geen blanke man met een lange grijze baard die in de wolken leeft. Maar eerder wordt het woord God een soort korte hand voor de ervaring van een universeel, verbonden bewustzijn.
Nu de 21e-eeuwse samenleving lijkt weg te bewegen van deelname aan de georganiseerde religies van onze ouders of grootouders, is er ook een groeiend gevoel van erkenning van een niet-confessionele eenheid van alle mensen en alle dingen. Mensen zeggen: “Ik ben niet religieus, maar ik ben spiritueel.” Velen van ons zien dit als een nieuwe manifestatie van een wereldwijde verschuiving die plaatsvindt als gevolg van de verandering van het tijdperk – van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk. Een van de kernboodschappen die in het Aquariustijdperk moeten worden omarmd, is non-dualisme – de aanvaarding van de eenheid van allen.
Ik ben dol op het concept van “Ang Sang Waheguru”, wat betekent dat de dynamische, levende extase van het universum danst in elke ledemaat, elke cel, elk atoom van ons. “Ang sang lagae dhookh bhagae pran man than sabh harae” – God is met mij verbonden, tot in mijn vezels; mijn verdriet is verdwenen en mijn lichaam, geest en ziel zijn allemaal verjongd.
Dit brengt me bij de vraag hoe te bidden in het Aquariustijdperk, met taal die het concept van Ang Sang Waheguru erkent. Traditioneel dualistisch gebed neemt gewoonlijk de vorm aan van een smeekbede of verzoek aan de verre entiteit om een lijst met verlangens of vermeende tekortkomingen te vervullen. Ik heb het vak genoeg gehoord en meegemaakt, ok zelf uitgeprobeerd, maar helaas, het werkt echt niet. In het Aquariustijdperk kan gebed een dialoog zijn met het Oneindige Zelf (God) om voltooiing te zoeken, om conflicten in jezelf op te lossen, om te erkennen wat je nodig hebt – liefde, acceptatie, geluk, begeleiding of een gevoel van missie; en om toewijding, overgave en dankbaarheid te verklaren. En het werkt!
Sommige mensen bidden eenmaal tot een blauwe maan; sommige mensen bidden elke dag; sommige mensen bidden vaak per dag, keer op keer. Hinderen we God om hetzelfde gebed keer op keer te herhalen? Worden we hinderlijk voor het universum? Aan de andere kant gebruiken Tibetaanse boeddhisten gebedsmolens om een continue muur van herhalend gebed op te wekken om zo een energieveld van intentie te creëren. Wat betekent het dat een gebed wordt verhoord als dit God is die tot God spreekt? In plaats van het woord ‘beantwoord’ te gebruiken, kan het misschien duidelijker en minder dualistisch zijn als we het idee gebruiken om ‘kracht te geven’ of om een gebed te ‘activeren’.
Dit komt terug op mijn openingsvraag van wie er bidt en wie, of wat, luistert. Vanuit een niet-dualistisch perspectief is mijn stem of jouw stem, door op te nemen in de eenheid van allen, de stem van die eenheid, de stem van het Goddelijke. De intelligentie of het bewustzijn waartoe we bidden, is ook, door op te nemen in de eenheid van allen, het goddelijke of oneindige zelf. Daarom, wanneer we bidden in het Waterman-bewustzijn, zijn we het Oneindige Goddelijke Bewustzijn dat tot datzelfde Oneindige Goddelijke Bewustzijn spreekt – zoals God die tot Zichzelf spreekt! Hoe werkt dat? En welke taal zouden we gebruiken?
Vorm en structuur maken deel uit van de meeste formele gebedstradities. Maar met gevoeligheden voor Aquarian Age zijn spontaniteit en authenticiteit veel belangrijker dan welke vormregels dan ook. Het is tijd om de spelletjes van het intellect en het ego op te geven, waarbij we proberen indruk te maken met onze gerechtigheid. Nu is het tijd om vanuit het hart te spreken, gebruikmakend van de volheid van ons zintuiglijk bewustzijn. Wat het hoofd (intellect) alleen meet, kan het hart accepteren of omarmen. Het intellect kan ons opties bieden voor de te gebruiken woorden, maar de keuze gebeurt het krachtigst wanneer we stem geven aan ons hoogste bewustzijn, mededogen, vriendelijkheid en acceptatie.
Gebed in het Aquariustijdperk is anders dan wat de meesten van ons hebben geleerd. Afstemmen op het Oneindige, wat sneller gebeurt wanneer we regelmatig Kundalini Yoga en meditatie beoefenen, is de sleutel. Deze lijsten laten zien hoe biddende Waterman-stijl en Vissen-stijl vergelijken en contrasteren.
Het verschil tussen Vissen en Waterman Gebed:
Gebed in het Vissentijdperk:
Vraag iemand hoger om binnen te komen
God is afgescheiden van jou
Angst voor het onbekende
Beschouwd als religieuze actie, ritualistisch
De bekende en onbekende zijn gescheiden
Wens een resultaat
Gebed vanuit het hoofd: gedachte, ruimte en tijd
Bidden tot een kracht van buitenaf
Bid uit wanhoop of onzekerheid
Bid van binnen naar buiten
Bid alleen als het moeilijk is
Verre godheid bedelen / vragen
Gebed in het Aquariustijdperk:
Maak gebruik van je eigen onbekende
Geen scheiding tussen het Oneindige, God en het zelf
Intunement met zichzelf en onbekend
Verlangen willen zijn
Gebed vanuit het hart: tijdloos, ruimte loos, effectief
Gebed is de straal van de ziel
Het bekende en onbekende zijn verenigd in de Eenheid van het Zelf
God is niet buiten of binnen mij, God ben ik
Gebed is een houding
Geen scheiding tussen zelf en oneindigheid
Bewuste afstemming met het onbekende
Ziel is altijd aanwezig en weet
Creëer door intentie
Liefde voor het onbekende
Gebed opent het hart voor Oneindigheid
De kracht van het Woord beweegt het universum
Roep je onbekende aan
Gebed leeft in dankbaarheid
Hoofd buigt, hart bidt
Gebed gaat tijd en ruimte te boven
Roep je eigen hogere zelf aan
Vraag het Oneindige om door te komen voor het eindige
Gebed zendt de vibratie uit
Doe een beroep op jezelf, wees jezelf en tril
Ik sluit af met een Waterman-gebed:
‘Moge de hand van het goddelijke je zegenen. Moge het bewustzijn van het Goddelijke je leiden. Moge de opbeurende, reine geest van God je verheffen tot gebieden van bewustzijn waar je geen dualiteit zult vinden. Moge uw oprechtheid en toewijding doorkomen. Moge uw toewijding en aanbod dat geschenk aanvaarden. Moge je altijd puur, eenvoudig en eerlijk zijn. Sat Nam. ‘
“May the hand of the divine bless you. May the consciousness of the Divine guide you. May the uplifting, clean spirit of God raise you to realms of consciousness where you will not find any duality. May your sincerity and devotion come through. May your dedication and offering accept that gift. May you always be pure, simple and honest. Sat Nam.”