De laatste tijd werk ik veel met de vrouwelijk energie. Ik moest van ver komen om te beseffen dat werken met Adi Shakti – de vrouwelijke energie – mijn roeping is. In mijn kinderjaren heb ik een scheef beeld van vrouw zijn doorgekregen. Mijn moeder was emotioneel niet goed ontwikkeld. Niet krachtig en bang. Ze veranderde snel van mening, dus mijn zus en ik wisten nooit wat echt was en wat mocht. We konden op de moeder kwaliteiten niet echt vertrouwen. Bovendien dachten we altijd dat er iets met ons niet in orde was, anders was onze moeder toch niet zo geïrriteerd. Jaren geleden ben ik op onderzoek gegaan hoe mijzelf te helen, sterk en toch vrouwelijk te zijn, met alle recht om het te mogen zijn. Ik kwam een veel interessante dingen tegen. Ook de mooie oplossingen om ons vrouwen te helpen, zodat we in ons kracht en waarde komen te staan.
Wat is precies de moederwond?
De moederwond is de pijn van het vrouw zijn, doorgegeven van generatie op generatie in patriarchale culturen. En het omvat de beperkende overtuigingen en disfunctionele coping-mechanismen die worden gebruikt om die pijn te verwerken.
De moederwond verwijst typisch naar een uitdagende en pijnlijke ervaring met onze aardse moeder, verzorger of moederfiguur. Dat is niet altijd onze biologische moeder, dus het verwijst naar de belangrijkste aardse, fysieke moederfiguur uit onze opvoeding.
Laten we eerlijk zijn; de moeder-dochterrelatie is vrij ingewikkeld. Nog ingewikkelder voor eerste dochters. De hoeveelheid pijn die dochters die in een patriarchale samenleving zijn grootgebracht en soms zelfs door moeders die niet over de vriendelijkheid beschikken die nodig is om een kind op de juiste manier op te voeden, lijden, is onmetelijk. De samenleving heeft eeuwenlang geweigerd de moeilijkheden in de moeder-dochterrelatie te erkennen als een realiteit die kan worden aangepakt en genezen. Als gevolg hiervan worden dochters ( de zwarte schapen) die de moed samenvatten om deze pijn het hoofd te bieden, vaak het zwijgen opgelegd met stereotypen die proberen haar ondankbaar te laten lijken. En vaak is het deze aard van slachtoffers het zwijgen opleggen met behulp van stereotypen die de moederwond uit het zicht houden.
Een moeilijke ervaring met moeder figuur heeft verraderlijke gevolgen die ons ons hele leven bijblijven. Concreet zijn moederwonden een voedingsbodem voor de belangrijkste oorzaak van al het menselijk lijden: Schaamte.
Elke ziekte die we ooit zullen ervaren, of het nu gaat om ons lichaam, leven, gezondheid, relaties of werk, komt voort uit een versie van het ‘er is iets mis met mij’-verhaal. Dat verhaal is het resultaat van schaamte.
Deze schaamte is het resultaat van de programma’s, overtuigingen en verhalen die we hebbe gekregen over de vrouwelijke energieën in en om ons heen.
Het subtiele creëert het grove. Wat er ook op ons gedrukt is in onze ongrijpbare, onzichtbare rijken (onze emotionele, mentale en spirituele of energetische lichamen), creëert en herschept onze fysieke ervaring in het leven.
Ons lichaam, onze gezondheid, het leven en onze relaties zijn allemaal weerspiegelingen van onze interne werking. Ze weerspiegelen de schaamte die we op een bepaald niveau dragen.
Wanneer we beginnen met het genezen en ontrafelen van verouderde problemen en onwaarheden, kunnen we de specifieke schaamteverhalen die we met zich meedragen identificeren. Dit begint met het transmuteren ervan, wat ons niet alleen bevrijdt , maar ook onze afstamming bevrijdt . Dit is voorouderlijke moederwondgenezing. (Deze kan me ook tijdens een Baarmoeder Rite helen.)
Moederwonden zijn het resultaat van de scheiding tussen onszelf en het Goddelijke Vrouwelijke. Deze excommunicatie van de godin en van alles wat vergankelijk of spiraalsgewijs in ons bestaan is, is de wortel van vrouwelijke schaamte. Deze scheiding is ook de oorzaak van de benarde toestand van de planeet vandaag. We zijn werkelijk in versnelling om het te kunnen helen.
Vrouwen ervaren schaamte, schuldgevoelens en angst voor hun eigen wezen, en geven dit vervolgens door aan hun dochtersom de cyclus voort te zetten.
In wezen is de moeder wond een symptoom van ongebruikte of misbruikte en onderdrukte macht die zich manifesteert als een verscheidenheid aan coping-mechanismen. Deze coping-mechanismen zijn bedoeld om de waargenomen pijn van het vrouw-zijn te verdoven. Er ontstaat echter vervreemding van andere vrouwen en de eigen vrouwelijke aspecten.
We hebben allemaal een vrouwelijke en mannelijke dynamiek in ons, ongeacht onze anatomie of persoonlijke identificatie
Hoe zijn we hier gekomen?
Een vleugje van het ‘er is iets mis met mij’-verhaal wortelt in een jong meisje terwijl ze de pijn van haar moeder internaliseert. Dit werd zowel geprogrammeerd door ‘natuur’ als ‘opvoeding’. Trauma, inclusief schaamte, leeft in onze cellen en wordt overgeërfd.
- Verslaving. Zorgzaam. Zelf-sabotage. Eet stoornissen, enz. …
- Gezondheidsuitdagingen, voornamelijk die welke het endocriene systeem aantasten ( bijnieren , schildklier, voortplantingsorganen , enz.)
- Je jaloers of competitief voelen of andere vrouwen wantrouwen (mijn wantrouwen was heel groot).
- Tolereren en genoegen nemen met een respectloze behandeling.
- Je constant onwaardig voelen (hier kon ik ook wat van).
- Veel “sorry” zeggen (Yup!)
- Gebrek aan vertrouwen hebben (deze ook)
- Angst voor succes omdat het niet eerlijk is dat je schittert (ja)
- … En meer zijn allemaal manieren waarop de moeder wond zijn lelijke kop kan opsteken.
Moeder is het EERSTE sjabloon waaruit we leren hoe we ons kunnen verhouden tot onszelf en de wereld om ons heen en als deze relatie ongezond is, wordt de weg die voor ons ligt erg moeilijk voor dochters om hun authentieke plek in de wereld te vinden die hier geen reactie op is pijnlijke moeder dochter dynamiek.
De manieren waarop onze Aardemoeders ons pijn deden of ons triggerden, zijn juist de coping-mechanismen die ze gebruikten om een illusie van veiligheid en controle voort te zetten … En zij zijn degenen die je misschien ook op een subtiel niveau aan het opnemen bent. We kunnen zeker in onze moeders veranderen.
Als we ons verzetten tegen deze manieren, worden ze intenser. Ons eigen potentieel, ons diepe geluk en onze gezondheid worden nog steeds onderdrukt, net zoals ze werden verstikt bij die vrouwen vóór ons.
Waarom is het zo moeilijk om een gezonde relatie op te bouwen?
Schaamte en schuld zijn niet alleen de kern van de moederwond, het is ook wat ons verhindert om te genezen. Het veranderen van de status quo en breken met het paradigma van onze afkomst voelt beschamend, verkeerd en raar. Sociale conditionering geeft, bovenop elke regelrechte geprojecteerde schuld die we van onze moeders kunnen ontvangen, een gevoel van plicht en terugbetaling. We worden herinnerd aan de offers die ze hebben gebracht en hoe we het aan hen verschuldigd zijn om te zijn / doen / handelen in overeenstemming met hun verwachtingen.
Ik zeg niet dat moederschap geen opoffering vereist, maar het is belangrijk op te merken dat we allemaal soevereine wezens zijn die onze eigen keuzes maken. Hoe meer we de spijtige keuzes van degenen om ons heen internaliseren, hoe meer schaamte we binnenkrijgen. We hebben een sterke energetische navelstreng die ons een constante dosis schaamte bezorgt.
Afgezien van die latente schuld, waarom zouden we geen manier van zijn willen verlaten die noch gezond, noch functioneel is? Dit vind ik een hele goede vraag.
Waarom is zelfgenoegzaamheid in ongemak de nieuwe familietraditie?
Het is veilig en vertrouwd. Zelfs als de status quo ons helemaal niet dient, voelt het voor velen veiliger om in dezelfde vuile vijver te blijven dan om nieuwe te gaan verkennen.
In mijn eigen geval was er zeker een gevoel van schaamte en schuldgevoel. Het voelde als de pijn van mijn moeder, en daarom was de pijn die ik in mijn jeugd had doorstaan als gevolg van haar parasitaire relatie met mijn vader, onderdrukking en geweld, mijn schuld. Ik wilde haar redden en vroeg me af wat ik verkeerd deed.
Ik heb mezelf onvermoeibare en meedogenloze verwachtingen opgelegd. Ik ben bezweken aan het hyper-intellectualisme en perfectionisme waarmee vrouwen worden geteisterd ten koste van hun eigen vitaliteit. Ik heb ook de schuld en schaamte gevoeld rond het energetisch loskoppelen van mijn Aardmoeder om mijn eigen stem te vinden. Ik kon me nooit goed gronden en thuis voelen.
De echte manier om liefde, dankbaarheid en loyaliteit jegens onze afkomst uit te drukken? Volg waarheid, schoonheid en vergeven.
Ik weet en voel in mijn botten – de oude materialen die de geesten van mijn afkomst en die voor mij hebben gehuisvest – dat dit de weg is. Dit is in feite wat ze wilden voor zichzelf en voor ons. Ze zaten gevangen in hun eigen waanvoorstellingen, percepties en trauma om het zichzelf toe te staan.
Loyaliteit zet niet dezelfde disfunctie voort. Ze wilden dat niet voor ons en ze wilden het echt niet voor zichzelf. Ze willen niet dat we vastzitten in dezelfde pijn, dezelfde worstelingen, dezelfde verslavingen en dezelfde ziekten. Ze willen dat we opstaan en onze goddelijkheid belichamen en schoonheid kennen.
Hoe beginnen we te genezen?
We moeten eerst de vrouwelijke schaamte erkennen die we met zich meedragen. Vaak schamen we ons voor de schaamte die we met zich meebrengen. Die cyclus van schaamte weerhoudt ons ervan het te accepteren. Zonder erkenning en acceptatie kan je je niet overgeven om bewust en duidelijk voorwaarts te gaan.
We moeten dan tijd besteden aan onze eigen smaak van schaamte. Hoe verhoudt onze specifieke smaak van schaamte zich in ons leven, in ons lichaam? Waar komt het vandaan? Wat vind je echt van het vrouwelijke? Hoe voel je je echt over vrouwen, je lichaam, je emoties, alles wat onvoorspelbaar is en voortdurend verandert? Word heel nieuwsgierig naar je eigen schaamte en sluit er vriendschap mee. Het is echt de oorzaak van alle ongemak en disfunctie.
We moeten onze Aardemoeders als mensen zien – net als wij. Ze vertegenwoordigen niet de Goddelijke Moeder of alle vrouwen. Het zijn of waren gewoon mensen zoals wij met wonden, schaamte, trauma’s, verhalen en onverwerkte emoties. Stop de lijn van schuld en onverwerkt trauma. Kies ervoor om iets anders te belichamen.
Door ze te verlossen van de last om de Goddelijke Moeder te vertegenwoordigen, beginnen we ze te zien door medelevende ogen en bevrijden we hen en onszelf.
Oefen vriendelijkheid en mededogen en liefde voor jezelf; ontwikkel een zelfzorgmenu dat je fysieke, emotionele, mentale en spirituele lichaam voedt.
Belichaming oefent om de schaamte, pijn en verwarring die je bezit te voelen; sta jezelf toe te rouwen, toegang te krijgen tot je innerlijke kind en haar te laten luchten, woeden, huilen, schreeuwen en voelen. Ik draag een lichaam in dit leven op aarde. Ik woon in een heilig, oud en wijs pak dat alle wijsheid en antwoorden bevat die ik ooit nodig zou kunnen hebben. We zijn geprogrammeerd en geconditioneerd om uit ons lichaam te verdoven en op ons intellect te vertrouwen. De praktijk van belichaming en opzettelijke, bewuste beweging is ons anker terug naar ons aangeboren weten. We hebben toegang tot wat er in ons leeft dat om onze aandacht smeekt. Deze gevangen emoties en de energie die ze uit onze vitaliteit zuigen, is de wortel van alle ongemakken.
Er zijn diverse dingen die je kunt doen om te helen, zoals haar een brief schrijven – alles eruit laten – en hem verbranden. Het helpt om toegang te krijgen tot stilstaande emoties. Vaak minimaliseren we onze pijn en ervaringen en door ze te herinneren, geven we deze pijn een stem en een getuigenis.
De Baarmoeder Rite is ook een prachtig ritueel om in balans te komen, los laten en verbinden met de Adi Shakti. Meer informatie vind je hier.
HET IS EEN CONTINU PROCES DAT CONSISTENTIE EN DE BEREIDHEID VEREIST OM BIJ JEZELF TE ZIJN EN ALLE STUKJES VAN JEZELF TERUG TE EISEN.
TERWIJL JE OPSTIJGT NAAR EEN PLAATS VAN SOEVEREINITEIT, DRAAG JE DE FAKKEL VOOR DEGENEN DIE VOOR JE KWAMEN EN VOOR DEGENEN DIE NA JE ZULLEN KOMEN.
HOE KOMT DE MOEDERWOND IN JOUW LEVEN NAAR VOREN?
Wil je de Baarmoeder Rite bijwonen, meld je hier aan.
Het is mogelijk om deze in een groep, als individueel of met je zus, vriendin te ontvangen.